Prachtig weer op Vrijdag 21 februari en ’s avonds een bekerpotje tegen Barneveld op het programma. Een ideale gelegenheid om weer eens naar Bunschoten te fietsen en bij moeders op bezoek te gaan om een hapje te eten en daarna door naar de schaakclub. “Moeje wat drinken?” Nou ja, moeten is een groot woord natuurlijk, maar een pilsje is altijd lekker. Wat bleek? Moeder had halve liters ingeslagen in plaats van de gebruikelijke 30cl flesjes. Dus dat was zowat een dubbele dosis bier voor de wedstrijd. Geen man overboord natuurlijk, van een halve liter bier raken je hersens niet in de war. Echter, na een heerlijke en tevens copieuze maaltijd, die normaliter afgesloten wordt met een stuk Viennetta, zei ze ineens: “Zuvve een advocaatjie met slagroom nemen?” Tja, de manier waarop ze het vroeg, je kunt niet weigeren. En een advocaatje kan ook wel toch? Maar toen kwam de volgende verrassing…
“Annie doet het altied in zo’n glaosjie, mor ik doet ut mooi in zo’n glas.” En met “zo’n glas” bedoelde ze natuurlijk de rechter, zodat ik ook een dubbele dosis advocaat met slagroom naar binnen kon werken voorafgaand aan de schaakpartij.
Goed, Barneveld kwam dus op bezoek voor een wedstrijd in de kwartfinale van het SGS-bekertoernooi. Een toernooi overigens, waarin wij van En Passant titelverdediger zijn. De Barnevelders hadden er zin in, want terwijl De Grote Kaaieman nog op zijn tukkie lag hadden alle drie zijn teamgenoten al een pionoffer te vreten gekregen. Toen Dick uiteindelijk binnenkwam offerde hij er zelf ook een, dus rustige openingen waren er niet bij deze avond.
Onze Gerben wist het zeker, Kevin van Brummelen krijgt zwart om zijn favoriete Pirc te spelen. En dus had Henk ’s middags in de pauze tijdens een wandeling lopen denken aan de partij Warmerdam – Gukesh uit het laatste Tata-toernooi. Maar dat is voor de volgende keer, want tegenover Henk kwam Remy Sennema te zitten…
Kevin van Brummelen zat op 1. Net als ik trouwens. Ik was niet dronken overigens, de inleiding van dit verhaal zou anders kunnen doen vermoeden, maar ik zat wel veel te gapen. Dat komt vast door de dubbele dosis advocaat met slagroom. Hoe dan ook, het werd een leuke pot, bepaald niet foutloos. Tot mijn verrassing heb ik nergens verloren gestaan. Wel een winstkans gemist. Nu ja, kijk zelf maar…
Dat betekende 1,5-0,5 voor! En de stellingen van Robin en Dick bezorgden ons geen angst voor een mogelijke beslissing door snelschaken. Maar wie zou de overwinning binnen harken? Dick jonassen of Robin, dat scheelt een paar kilo. Gelukkig kwam Robin als eerste. Een volledig mislukt Wolgagambiet. Zo mogen we het wel samenvatten denk ik…
Dat betekende dat De Grote Kaaieman voor de kat zijn viool zat te schaken (hoewel hij dat met klem tegensprak!), want de winst in de wedstrijd was al binnen. Dick had ook een Wolga-achtig pionoffer gedaan, maar hij kreeg de pion wel weer terug en vlak voor het einde stond het zo…
Dick’s laatste zet, Dc7, was een geniepige. Want stel toch dat wit het ogenschijnlijk sterke, edoch oliedomme Td7 zou doen? Maar Robin van Ee is niet van gisteren. Hij deed Td8 en bood remise aan. En we weten allemaal dat Dick visboer is, en geen aannemer, maar hij nam het toch aan. Wat moet je anders?
Daarmee werd het een 3-1 overwinning. Winnen met wit, remise met zwart. Die grote oude Sovjet-Unie won vele Olympiades met die tactiek!
Be First to Comment