Press "Enter" to skip to content

Off-day voor En Passant

Zaterdag 17 december was een dag om snel te vergeten. De zaterdagteams moesten weer aan de bak, voor uitwedstrijden in Amsterdam (EP1), Amersfoort (EP2) en Utrecht (EP3). Ik weet niet of het al eens eerder was gebeurd, maar alledrie de En Passant-teams werden getrakteerd op een (forse) nederlaag.

Over de verrichtingen van En Passant 1 heeft Richard Vedder al een relaas geschreven. Over En Passant 2 heb ik nog geen stukje zien verschijnen. Zo’n nederlaag tegen onze vrienden van SG Amersfoort nodigt ook niet uit om een leuk verhaal te gaan schrijven. Zo dacht ik er ook over wat betreft En Passant 3. Maar omdat ik vlak voor Kerst een virusje opliep en Kerst dus in afzondering moest doorbrengen dacht ik, vooruit dan maar.

Het derde had die dag te kampen met flinke personele problemen. Allereerst werd kopman Frank Woudenberg door EP2 opgetrommeld om daar in te vallen. Het scheelde dat Gia aangaf dat een andere afspraak bij hem niet doorging, dus hij kon Frank gaan vervangen. Echter, die zaterdag om halfzes ’s morgens appte Martmans dat er bij hem “iets tussendoor was gekomen”. M.a.w., we waren weer met zeven. Er werd besloten om het hoogste bord met zwart (bord 2) op te geven. In de loop van de ochtend werd het nog erger. Aart werd ziek en meldde zich af. Dat betekende dat ook bord 4 werd opgegeven, zodat we met een achterstand van 2 – 0 aan de wedstrijd begonnen.

De overige zes spelers gaven wel 150% inzet. Drie van de zes partijen waren niet voor donker klaar. Het mocht echter niet baten:


– Jeroen Makkinje (bord 8). Zoals gewoonlijk stond bij Jeroen het bord in vuur en vlam. Jeroen deed hierbij af en toe een stuk in de aanbieding, zodat hij (voor donker) zijn tegenstander kon feliciteren.

– Franciscus (bord 5). Die speelde een degelijke remise. Niets op aan te merken.

– Mike (bord 3). Ik heb zijn partij niet helemaal goed kunnen volgen. In ieder geval vocht hij als een leeuw, maar moest hij helaas uiteindelijk zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander.

– Ikzelf (bord 1). Vooraf had ik weinig vertrouwen op een goede afloop, met mijn 0.5 uit 3 tot nog toe. Mijn tegenstander kreeg vanuit de opening veel ruimtevoordeel met een prachtig paard op e4, gedekt door een gefianchetteerde loper. Echter, het lukte de Utrechter niet om door te stoten, waardoor ik na enkele uren spelen tegenspel kreeg. Ik kwam zelfs een pion voor met mooie aanvalskansen, maar de remisemarge was aanzienlijk aangezien we ongelijke lopers hadden. Voor mijn tegenstander was dit reden om aan de Westmalle tripel te gaan. Toen ging ik er nog even voor zitten. Dat wierp zijn vruchten af. Na 3,5 uur spelen deed mijn tegenstander een kwaliteit in de aanbieding voor een paar pionnen. Hier ging ik graag op in, omdat we daardoor de ongelijke-lopersituatie kwijt waren. Ik had een mooie vrije a-pion en die troef wilde ik uitspelen. Deze bleek inderdaad niet te stoppen zonder stukverlies. Korte tijd later was het 1,5 uit 4 voor mij. Helaas waren de matchpunten toen al vergeven.

– Gia (bord 7). Gia’s partij duurde nog langer dan de mijne, maar hij vocht de hele middag tegen de bierkaai. Uiteindelijk kwam hij in een toreneindspel met drie pionnen minder terecht. Moet ik hier nog meer over vertellen? ‘k Dacht het niet.

– Verreweg de langste partij werd gespeeld door Alex (bord 6). Die pot duurde tot een uurtje of zes. Het was gelijk ook de gekste partij. Voordat het donker werd, was Alex netjes een kwaliteit voorgekomen. Maar toen het begon te schemeren gaf Alex de kwal weer terug (paardvork), en kort daarna kwam hij zelfs op materiële achterstand. Omdat beide koningen nogal in hun blote kont stonden, waren er wel kansen over en weer. Alex bleek hierbij gewiekster dan zijn tegenstander. Hij liep met een pionnetje voorwaarts, en die boer werd niet op een goede manier gestopt. Punt binnen voor Alex!

Zo eindigde de wedstrijd in een 5,5 – 2,5 nederlaag. Dat is wel een draaglijker score dan in de vorige wedstrijd (1 – 7 nederlaag, toen met een compleet team). Maar En Passant 3 moet in de resterende drie wedstrijden stevig aan de bak wil het degradatie ontlopen.

Rick van Beek

One Comment

  1. Jasper Reichardt Jasper Reichardt

    Je moet vaker besmet raken met het schrijversvirus!

    Frank was overigens lijdend voorwerp van een “ruildeal” waar EP3 ook iemand voor terug zou krijgen , maar ook daar gooide een ziektegeval roet in het eten….

Laat een antwoord achter aan Jasper Reichardt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *