De Kameleon is een reptiel dat vooral voorkomt in Afrika. Het dier heeft een aantal unieke eigenschappen maar de meeste bekende is de verandering van kleur als de omgeving daar om vraagt.
Camielion is een schaker in het 4e SOS team van En Passant. Hij past zich niet zo makkelijk aan qua kleur. Met wit krijg je een degelijke London op het bord waar vaak mee gescoord wordt. Met zwart is het allemaal een stukje minder. Toch was hem in eerste instantie een zwartbord toegewezen door teamleider Jacob in de uitwedstrijd tegen Kasteel Lekstroom. Echter was ondergetekende, tegen het advies van Rick in, op het kopbord met witte stukken geplaatst. Toen daar vragen over kwamen in de appgroep ging de teamleider de opstelling aanpassen. Ik was alleen enorm stellig: “Ik wil best mijn witbord opgeven hoor, maar alleen als Camiel dat wit krijgt.” 3 appjes later was besloten dat Camiel dan maar op bord 1 moest gaan spelen.
Pakt dat dan wel goed uit? Jazeker! Uit de opening stond Camiel namelijk een kwaliteit en een pion voor. Door solide spel bleef hij een goede stelling houden en kon hij 2 lopers voor een toren ruilen. Met een paard en een pion voor was het opgeven geblazen. Dat deed de tegenstander niet in de hoop op een blunder. Deze blunder kwam ook wel in de vorm van het weggeven van het paard, maar doordat het daarbij 3 tegen 1 pion werd in het toreneindspel kon Camiel toch de 0-1 op de borden zetten.
Tegenstander Kasteel-Lekstroom staat onderaan en moeten alle zeilen bijzetten om degradatie af te wenden. Ikzelf besloot ze daarbij een handje te helpen door middel van het geven van een pion in de opening die je nooit meer terug ziet. Naja, totdat de tegenstander een verdediging mist en ik 2 pionnen en een toren voor het loperpaard kan ruilen. Wat over bleef was een lastige stelling van beide kanten. Daarbij hielp ik mijn tegenstander weer een handje door te torens zo van elkaar te plaatsen dat zijn paard een mooi vorkje had. Stuk achter, nog even doorspelen want de cursus opgeven heb ik ook niet gehad, maar toch maar de witte vlag gehesen. 1-1.
Toen klonk al wel door de zaal (die ook een best luidruchtige interne competitie huisvestte) wat geroezemoes dat EP er wel beter voor stond. Dat was een understatement want Hans stond 2 pionnen voor en had een gevaarlijke pion die zo kon helpen met mat geven. Jacob stond 2 kwaliteiten en een pion voor en Mike stond positioneel veel beter, aldus een IJsselsteiner die nog even had gemist dat het aantal stukken ook in het voordeel van Mike was. Lammert leek ook iets beter te staan, al was de stelling redelijk dicht.
Even later was het in een tijdbestek van ongeveer 10 seconde dat EP 2 overwinning bij mocht schrijven en daarmee al het eerste matchpunt. Jacob zou nog meer materiaal winnen en Mike was bezig mat te pompen. Ook allebei iets te laat, maar ze gaven toch wel op.
Toen bracht Hans ons het 2e matchpunt doordat de zwarte dame de onderste rij moest blijven dekken en Wit nog wat zwarte pionnen kon halen. De lijdensweg was toen lang genoeg en, weder later dan nodig, werd er opgegeven. Lammert deed een Henk-regel en kwam remise overeen met zijn tegenstander en maakte de eindstand 1.5-4.5. Toen kon Mike in de Mike-Mobiel naar huis en stapte de andere 5 spelers in de Tesla van Lammert om rond 23:45 bij het eigen DSC te zijn.
Kampioen konden we al niet meer worden en de degradatie is ook niet meer mogelijk. Met een beetje geluk kunnen we nog 2e worden en daar vervolgens niks voor kopen. In de laatste 2 ronden staat er niks meer op het spel. Misschien wordt het eens tijd om wat talent uit de interne een extern debuut te laten maken.
Be First to Comment