En Passant pakt de SGS-beker!

We lootten een thuiswedstrijd om de bekerfinale af te werken en dat leidde tot verdriet in Utrechtse kringen. Sterspeler Jaap van der Tuuk vertuukt het om naar uitwedstrijden te gaan, nu ja, Paul Keres uit en overige op fietsafstand zijnde locaties gaan nog, maar Bunschoten Spakenburg? Nee, dat is te ver. Een smeekbede van de teamleider van OZU om naar “neutraal” terrein (bedoeld werd een andere Utrechtse club) te gaan werd uiteraard afgewezen. Wij kunnen van zo’n wedstrijd namelijk een feestje maken. Zaterdagmiddag, kibbeling, bier, dat soort dingen. Maar nee, geen overeenstemming en als er geen overeenstemming is schrijft het reglement de laatste clubavond voor de deadline van 1 juni voor. Dat werd vrijdag 31 mei.

En daar kwamen ze, de mannen van OZU. Inderdaad zonder hun ouwe nukkige kopman. Ja, voor de jongeren onder ons, En Passant had vroeger Bram Brom. Ja, zo heette hij niet, nu ja wel Bram, maar geen Brom. Zo noemde Henk Pruijs hem namelijk en niet zonder reden. Had met uitwedstrijden te maken. Of afgebroken partijen, dat weet ik niet meer, maar brommen deed ie graag. OZU had het natuurlijk kunnen oplossen zoals ze dat bij The A-team deden. Ja, voor de jongeren onder ons, dat was een TV-serie met vier stoere kerels die samen in het leger hadden gediend en nu een klein huurlingenlegertje vormden die zich door goeien lieten huren om slechten aan te pakken. Een van die vier kerels, BA Baracus was de sterkste van de vier, maar die wilde nooit mee als ze met de helikopter op pad moesten. Een soort Tuuk dus, maar dan zwart en met veel sieraden om. Daar hadden ze het volgende op gevonden. Als hij weer eens “I’m not gonna fly” bromde dan kreeg hij een injectie in zijn nek waarmee hij een poosje onder zeil ging en hij werd dan wakker op een andere locatie. Dan was hij eerst ontzettend pissig op Murdock en dan kon daarna de strijd tegen de slechten beginnen.

Dat hadden ze bij Tuuk dus ook kunnen doen. Lichte dosis natuurlijk, want met een halfuurtje moet ie weer wakker zijn. En als hij bij het wakker worden een grote waffel wil opzetten moet ie uitkijken, want de Murdock van OZU heet Grote Ed en die is drie koppen groter, misschien wel vier.

Maar goed, geen Tuuk, maar een jonge getalenteerde invaller genaamd Yorick de Kruik, die naar eigen zeggen al 18 partijen ongeslagen was. Hij had zich stevig voorbereid op zijn bekerdebuut, want hij wist dat ik Lb5-systemen speel tegen het Siciliaans en als ik 1.d4 open dat ik dan f3 doe tegen het Nimzo-Indisch. Allemaal leuk en aardig, maar hij speelde niet tegen mij…

Wie wél tegen mij speelde was de 2 meter en 63 centimeter lange Ed van Eeden. Ik kan er een half metertje naast zitten. Ik had al rap wat voordeel, maar heel concreet werd het pas tegen het einde. De slotstelling was genieten geblazen. Nu ja, voor mij dan…

En daarmee waren we weer in een situatie die te vergelijken was met de halve finale in Amersfoort. 2-0 voor en de winst kan ons bijna niet meer ontgaan. Bier drinken dus. Totdat er weer slechte berichten de bar binnen sijpelen…

Gerben van Pel meldde even voor de wedstrijd dat ie later zou komen en dat iemand anders even de openingsspeech moest houden. Later bleek dat Gerben zoveel finalestress ervoer dat hij thuis eerst zijn avondeten aan het toilet prijsgaf en dan niet door die uitgang waardoor dat gebruikelijkerwijs in gebruinde vorm naar buiten komt. Ja, of het was geen stress maar de naweeën van kinkhoest, dat zou ook kunnen. Hoe dan ook, Gerben speelde een saai potje. Prima natuurlijk, remise is prima met Ronaldo en Messi (ik citeer De Kaaieman) in je team. Alleen dat wist hij toch te verprutsen…

Ook de Kaaieman was te laat en dan zien we een bekend tafereel. Na een halfuur komt ie eraan. Niet rechtstreeks naar het bord, nee, eerst beneden nog gesprekken voeren, vervolgens in de speelzaal nog even gesprekken voeren en dan in de opening een pion verliezen. Focus, Dirk! Focus!

Dat betekende dus weer snelschaken met de wetenschap dat wij aan 2-2 genoeg hebben omdat… nu ja, die regel leg ik niet nog eens uit. Dat vluggeren wonnen we! Met 2,5-1,5 maar liefst en dat had zomaar andersom kunnen zijn. Want als de jonge Yorick in onderstaand potje toch 26.Dd4 had gespeeld? Dan had Henkie toch echt niet goed gestaan. Gelukkig kwam er 26.Db4…

De overige vluggertjes zal ik u besparen. Ik won weer van Ed en Gerben verloor weer van Sander. Het winnende halfje kwam van Dick de Graaf! Hoe dan? Ja, dat weet ik niet, want het livebord schee er na twee zetten mee uit.

Kijk ze blij zijn. Speciaal voor de foto ook Robin even achter het bord uit de interne getrokken, want ook hij had een aandeel, zij het zeer bescheiden, in deze bekerwinst. Wat voor beker dan? Ja, dat weet ik ook niet, want er was geen SGS-er bij om hem uit te reiken. Dat was vast anders geweest als we op zaterdagmiddag, met bier en kibbeling… nu ja het is mooi zo.

Voetballers die de KNVB-beker winnen mogen altijd in witte badjassen een rondje door het stadion lopen. Ook dat was ons niet gegeven…