En Passant 2 verliest strijd om des keizers baard

Op 23 maart jl. speelde het kampioensteam van En Passant 2 haar laatste wedstrijd van het seizoen. Dat was een uitwedstrijd tegen Magnus Leidsche Rijn 2 in het Leidsche Rijn College in de nieuwe finexwijk van Utrecht. Vooraf verwachtte ik geen makkelijke wedstrijd. Magnus Leidsche Rijn 2 is een team dat voornamelijk uit jeugdspelers bestaat, en die worden normaliter tijdens het seizoen steeds sterker. Dan is het ongunstig om ze in de laatste speelronde te treffen.

Het was wisselvallig weer rond de 23^e maart. Om twaalf uur die dag keek ik op buienradar en zag dat het net even een paar uur wat droger weer was. Ik besloot om op mijn stalen ros richting de school te gaan; ca 10 kilometer, vergelijkbaar met de afstand huis – school die ik vroeger moest afleggen. Tegen enen kwam ik daar aan, parkeerde mijn fiets in de grote stalling voor de school en na enig zoeken vonden we het speellokaal. Verder was er nog een aangename verrassing. Er was weliswaar geen alcohol (nu heb ik daar op een speeldag geen behoefte aan), maar alles was gratis, of tegen een vrijwillige bijdrage. En … er was vers fruit!

We waren met negen man sterk afgereisd. Alex was verhinderd, maar Gia en Jeroen Makkinje waren bereid nog een wedstrijd te spelen voor het kampioensteam. Frank, die zou zijn verhinderd, maar het toch niet was, ging mee als “negende-bordspeler”. De wedstrijd begon voor mij (bord 5) rampzalig. Na een uurtje blunderde ik op h3. Pion kwijt. Maar in het vervolg van de partij wist ik druk te creëren op de half-open c-lijn. Mijn tegenstander verdedigde met man en macht, maar kon niet voorkomen dat ik een pion terugwon. Er werd hierbij veel materiaal afgeruild, en we hadden beiden een dame, loper en evenveel pionnen over. Toen offerde mijn tegenstander zijn loper voor twee pionnen. Mijn koning kwam op de tocht te staan, maar mijn tegenstander liet kort daarna dameruil toe. In het eindspel 2 pluspionnen tegen loper, maakte mijn tegenstander een beslissende fout. Ik kon met één pion twee vijandelijke pionnen tegenhouden, en de jonge Utrechter kwam in zetdwang. Hij gaf direct op.

Daarvoor hadden Jan-Matthijs (bord 2) en Jeroen Makkinje (bord 8) voor 1 – 1 gezorgd. Jan-Matthijs won omdat hij gewoon altijd wint. Jeroen Makkinje had een zeer merkwaardige materiaalverhouding op het bord (ik weet niet meer welke; het moment van schrijven van dit artikel is 6 weken na de speeldatum). Jeroen had goede kansen, maar helaas viel het kwartje verkeerd en moest Jeroen zijn jonge tegenstander feliciteren.

Kort nadat mijn partij was afgelopen werd de stand opnieuw gelijk. Mike (bord 6) sloeg in een dubbel toreneindspel de plank mis en ging de bietenbrug op. De stand op de overige borden beloofde niet veel goeds. William (bord 1) en Arie (bord 3) stonden zeker niet gewonnen, Jeroen Gootjes (bord 4) stond ook gelijk en Gia (bord 7) stond slecht. Ik keek opnieuw op buienradar en zag dat het tot ca. 17 uur droog zou blijven. Ik besloot een wandeling te maken door de wijk Leidsche Rijn, in de hoop dat dit mijn teamgenoten zou inspireren. Ik nam een appeltje mee van de catering en ging op weg.

Na een halfuurtje appte Jan-Matthijs echter dat mijn wandeling niet het gewenste effect op mijn team had. De wedstrijd ging verloren met 5 – 3. Gia en Jeroen G. (net als Mike in een toreneindspel) verloren en Arie en William speelden remise. Waar ik voor vreesde bleek werkelijkheid. We hebben verloren van een steeds sterker wordend jeugdteam en ik denk dat dat team volgend jaar een gooi kan doen naar een kampioenschap, mits het in dezelfde samenstelling blijft.

Maar ja, lang treurden we niet om de nederlaag. We waren immers kampioen en zouden dit gaan vieren met een etentje in het centrum van Leidsche Rijn. Om 17:30 had ik gereserveerd in eetcafé De Baron, en ik verlengde mijn wandeling iets, en liet die om 17:30 uitkomen bij De Baron. Dit lag op een kilometer van de school. Ik had een mooi tochtje van 7,5 km achter de rug en ontmoette mijn teamgenoten voor het restaurant. We lieten ons het eten, en vooral de biertjes erbij, goed smaken, en dit vormde een waardige afsluiting van een mooi seizoen!

Na het eten bedankten we Mike voor zijn teamleiderschap, welke hij dit seizoen met verve vervulde. Iedereen ging zijns weegs. Ik liep terug naar de school om mijn fiets op te halen. …..  Bleek de grote stalling te zijn afgesloten! Frank had mij hiervoor al gewaarschuwd, maar ja, eigenwijs….. Ik kon mijn wandeling dus verlengen tot aan mijn woning. Het werd een mooie avondwandeling en gelukkig bleef het droog. Mijn fiets haalde ik de woensdag erop weer op.

Rick van Beek