Twee weken na de thuisnederlaag tegen ASV 6 stond de volgende wedstrijd op het programma; een uitwedstrijd tegen ESV 2 uit Ede. Deze wedstrijd op zaterdag 23 november begon al om 12 uur, dus dat werd de wekker zetten voor sommigen onder ons. Er waren geen last-minute zieken of problemen tijdens de reis naar Ede, zodat we op tijd en met een compleet team konden beginnen. Veel soeps werd het echter niet….
Na een kleine twee uur spelen ging het mis op borden 3 en 4. Op 4 speelde Jeroen Gootjes. Ik (bord 3) keek even naar bord 4 en zag Jeroen een stuk verliezen. Jeroen speelde nog een zet of 10 door, maar de nederlaag was onafwendbaar. In de tussentijd werd ik van het bord geofferd. Ik had in de opening enkele verkeerde keuzes gemaakt, verwaarloosde mijn koningsstelling en er werd op los geofferd. Ik wist niet hoe dit te pareren, gooide er nog een Manhattan-variant tegenaan en kon mijn tegenstander feliciteren. Arie (bord 1) speelde korte tijd later remise, waardoor het 2,5 – 0,5 voor ESV 2 werd.
Nadat ik klaar was met analyseren van mijn partij, liep ik een ronde langs de borden. Ik werd er niet vrolijk van. Frank (bord 2) had zijn bekende Scandi-Portugees (2 …., Pf6) weer op het bord getoverd en had de gambietpion nog niet terug. Gia (bord 7) stond een pion achter en ik zag hem een tweede pion verliezen. Alex (bord 6) en Mike (bord 7) stonden op het oog gelijk. Ik liep daarna naar de ruimte waar Jeroen Makkinje (bord 8) speelde. Zijn partij werd in een aparte ruimte afgewerkt, omdat “het teveel geluidsoverlast zou veroorzaken”. Jeroen was not amused met deze geste, en dat kan ik mij goed voorstellen. De partij verliep voor Jeroen ook nog eens rampzalig. Toen ik door het raampje van de deur naar zijn stelling keek, stond hij passief en een pion achter.
Daarna besloot ik maar eens een wandeling te maken. De speellocatie zat vlakbij de winkelstraat en die liep ik, al kijkend en niets kopend, uit. Ondertussen appte Jeroen Makkinje dat hij had verloren; 3,5 – 0,5. Op de terugweg begon mijn maag te rammelen (de wedstrijd begon om 12 uur en er waren geen broodjes, laat staan kibbeling, te koop bij de tegenstander). Ik dacht aan iets te scoren bij Bakker Bart, maar zag toen in mijn rechterooghoek een viszaak. Weliswaar geen Spakenburgse, maar ik besloot er toch mijn honger te stillen. Toen de kibbeling op was, liep ik nog langs enkele indrukwekkende oorlogsmonumenten in het park vlakbij.
Tegen vieren liep ik de speellocatie weer binnen en zag dat mijn wandeling niet het gewenste effect had gehad. Gia had verloren, Alex en Frank (de laatste na een hoop winst- en verlieskansen te hebben gemist) remise; 5,5 – 1,5 achter. Alleen Mike was nog bezig. Toen ik kwam kijken bij zijn partij, had Mike een zwakke loper tegen een sterk paard en bovendien geen structuur in zijn pionnen. Toen een van zijn pionnen verloren ging, gaf Mike op. 6,5 – 1,5, uithuilen en opnieuw beginnen ….
Het eerste deed ondertussen in Deventer betere zaken. Zonder Richard Vedder, die een ouwelullentoernooi speelde ergens in de Atlantische Oceaan, nam het revanche voor het bekerdebacle ruim een maand geleden. Er werd gewonnen met 3 – 5.
Rick van Beek
Be First to Comment