Een wat vreemde titel misschien voor een stukje over schaken. Mijn gedachten gaan terug naar begin maart 2020. Ik speelde met mijn En Passant-team een uitwedstrijd in Nijmegen. We stonden destijds bovenaan en speelden die zaterdag een op papier niet zo’n moeilijke wedstrijd. Ikzelf won destijds na een uurtje of twee spelen. De rest zat nog in diep gepeins, en ik besloot een wandeling te gaan maken door de mooie historische binnenstad van Nijmegen. Toen ik een dik uur later terugkwam, kon ik mijn ogen niet geloven. Mijn teammaats bleken er een potje van te hebben gemaakt, en uiteindelijk kregen we met 5,5 – 2,5 op onze broek. Kampioenschap verprutst (hoewel we dat om een andere reden sowieso niet hadden kunnen vieren). Een wandeling met een niet bepaald fijne uitwerking …
Dat wandelingetje is echter een blijvertje geworden bij mij. Ik maak er tegenwoordig een gewoonte van om na mijn partij, mits die niet al te lang heeft geduurd, een ommetje te maken.
Het werd 2 maart 2024. Alle corona-perikelen zijn achter de rug, en we kunnen weer een schaakcompetitie afwerken op alle vooraf geplande data. Het ging mijn En Passant-team dit seizoen voor de wind. Een maand terug hadden we in en tegen concurrent Almere 3 onverwacht makkelijk weten te winnen. We kwamen hierdoor twee punten los van twee achtervolgers, die nu ook nog eens tegen elkaar moesten. Mocht het gebeuren dat zij gelijkspeelden en wij wonnen, dan konden we die dag al de champagneflessen ontkurken.
Wij mochten de voorlaatste wedstrijd tegen het onderaanstaande Almere 5. Een makkie zou je zeggen. Nou, dat kwam bedrogen uit. We hadden er aanmerkelijk meer moeite mee dan met de jongens van Almere 3 een maand geleden. Het begon vandaag nog wel lekker. We kwamen op 3,5 – 0,5. Arie (bord 4) liet eindelijk eens zien waar hij toe in staat is. Hij kreeg een flink voordeel daar zijn tegenstander een dubbele f-pion had. Arie joeg zijn stukken richting de ontblote zwarte koning en won een stuk. Even later scoorde hij zijn eerste “1” dit seizoen. Even later was het ook raak op bord 8. Mike was al snel een pion voorgekomen. Daar kwam later een kwaliteit bij en hij had volledige controle over de open lijn. 2 – 0. Ook Gootmeester Jeroen (bord 6), die een geweldig seizoen speelt, scoorde een vol punt. Pion voor, twee lopers tegen twee paarden. Hoewel ik dacht dat zijn tegenstander er meer had van kunnen maken, won Jeroen probleemloos. Ondertussen had Alex (bord 7) een halfje gescoord.
Kat in het bakkie, zou je zeggen. Ik stond op dat moment een stuk tegen pion voor. Mijn tegenstander had een stuk geofferd op f7 voor een vage compensatie. Maar toen werden er ook En Passanters besmet met het blundervirus…. Ik pakte een zwaar vergiftigde pion op h2 en verloor twee diep een volle toren. Ik probeerde het daarna nog wel een tijdje, maar de nederlaag was onafwendbaar. En ik was niet de enige. Onze oplosgoeroe Frank (bord 2) had twee pionnen voorsprong, maar had een paar stukken onderontwikkeld. Nadat ik mijn tegenstander had gefeliciteerd, bleek Frank zijn dame te hebben afgegeven voor een paar lichte stukken. De overige twee borden waren ook nog niet een-twee-drie gewonnen. William (bord 1) had een stelling met open h-lijn die alle kanten op kon. Jan-Matthijs (bord 2) stond een gezonde pion voor, maar had nog een lastig paardeindspel te spelen.
Toen Frank nog een stuk verloor, besloot ik, balend en wel van mijn eigen getoonde spel, weer een frisse neus te gaan halen. Het was prachtig zonnig weer en ik wilde daar nog even van genieten en even niet denken aan doemscenario’s over de laatste partijen die nog bezig waren. En wat er tijdens die wandeling allemaal gebeurde …..
Na een goed uur kwam ik weer aan in het schaakkasteel. Tot mijn niet geringe opluchting zag ik bord 1 in de beginopstelling staan met een zwarte koning op e5 (William vertelde later dat hij in een toreneindspel met een pion minder terecht kwam, maar dat dit door de Almeerder werd verprutst). De matchpunten waren in ieder geval binnen. Jan-Mattihijs had intussen zijn paard geofferd voor twee vrijpionnen. Die kon de Almeerder niet meer stoppen. Daardoor werd net als tegen Almere 3 een 5,5 – 2,5 overwinning behaald. Alleen duurde de wedstrijd nu zeker anderhalf uur langer.
Op dat moment liep teamleider Mike de speelzaal binnen. Die deelde mee dat de wedstrijd tussen de twee achtervolgers Almere 3 en SG Amersfoort 4 geen winnaar had opgeleverd, en we dus kampioen!!! zijn. Helaas hadden sommigen onder ons andere verplichtingen, zodat er geen moment was voor een teamfoto. Misschien komt dat nog. Zou erg leuk zijn!
Voor de nog aanwezigen werd het even extra gezellig in de barzaal. Queen werd snel tevoorschijn getoverd en het werd luidkeels meegezongen door Frank. Onze gedachten gaan uit naar de laatste wedstrijd om des keizers baard, in het o zo mooie Leidsche Rijncollege. We denken dan aan een lekker etentje na afloop bij een chinees die hopelijk geen afhaalchinees blijkt te zijn …..
Verder gebeurde er die dag een unicum. De wedstrijd van En Passant 1 was eerder afgelopen dan die van En Passant 2. Helaas leverde dit voor ons eerste louter windeieren op. 3 – 5 nederlaag en degradatie lijkt onafwendbaar…..
Rick van Beek
3 Comments
Dank aan de wandelkoning voor zijn troonrede! Super, Rick.
Mooi sfeerverslag Rick!
Gefeliciteerd EP2!