Najaar 1935. Hoewel Nederland in een diepe crisis verkeerde, ging er een golf van enthousiasme door het land. In dat najaar werd de eerste – en tot vandaag de dag – de enige Nederlander wereldkampioen schaken. Zijn naam is dr. Max Euwe. De toenmalige wereldkampioen, de Rus Alexander Aljechin, werd in een bloedstollende match door onze landgenoot verslagen. In die periode zagen hierdoor tal van schaakclubs het levenslicht, waaronder En Passant. Deze werd opgericht 12 november 1935, toen de match Euwe – Aljechin nog in volle gang was.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte En Passant een ongekende bloei door. Doordat er ’s avonds zo weinig te beleven viel, werden veel mensen lid van de schaakclub. In de laatste oorlogswinter kwam er van schaken echter weinig meer terecht. Dit was het begin van een grote terugval in het ledental, die tot in de jaren na de oorlog zou duren. Soms kon er met moeite één team worden gevormd voor externe wedstrijden.
De gezelligheid hield de club echter overeind, en in de decennia die volgden groeide het ledenaantal langzaam weer tot volwaardig niveau en kon er weer een tweede en een derde team worden gevormd voor externe wedstrijden. En in 1999 werd een historische mijlpaal bereikt. Voor het eerst werd het eerste team, onder leiding van Richard Vedder, kampioen van de SGS en promoveerde het naar de KNSB-competitie.
In die periode wilde het bestuur van En Passant meer: een eigen clubgebouw! In de 20e eeuw heeft En Passant in diversie locaties gebivakkeerd op huurbasis. Maar nu vond men het tijd worden om “op eigen benen” te gaan staan. Door middel van diverse sponsoracties, waaraan alle clubleden hun steentje hebben bijgedragen, werd in enkele jaren het vereiste bedrag bij elkaar gespaard. Dit resulteerde in 2002 in een prachtig clubgebouw waar En Passant tot op heden trots op mag zijn.
Nu En Passant een eigen clubgebouw had, organiseerde het diverse toernooien zoals – tot op de dag van vandaag – het Eemland kampioenschap en het VIS. (vroeger Visser&Hopman) toernooi. Het meest prestigieuze was echter het Kaaieman snelschaaktoernooi, gesponsord door Dick de Graaf (“de Kaaieman”). Hier kwamen topgrootmeesters op af, waarvan de bekendste Viktor Kortchnoi was.
Na enkele jaren te hebben stuivertje gewisseld tussen 3e klasse KNSB en promotieklasse SGS, wilde het eerste team van En Passant ook hogerop. De ambitie was om zelfs landskampioen te worden! Hiervoor moesten wel spelers van buitenaf worden aangetrokken. Als eerste werd het team versterkt met Bruno Carlier, Manuel Bosboom en Hans Böhm. En een enkele keer werd ook Viktor Kortchnoi ingevlogen. In 2009 werd voor het eerst de tweede klasse KNSB bereikt. Maar om nog hogerop te komen moest het team verder worden versterkt. Dit leverde de komst op van twee sterke vrouwelijke schakers; Zhaoqin Peng en Tea Lanchava. In de jaren daarna werden nog meer sterke spelers gestrikt, zoals Friso Nijboer, de Belg Tanguy Ringoir, de Rus Viatcheslav Ikonnikov, Jan Smeets en Erwin l’ Ami. In 2012 werd voor het eerst de Meesterklasse KNSB bereikt en keerde ook Henk Vedder terug op het oude nest. Teamleider Guido de Romph haalde in de meesterklasse ook Anish Giri binnen, om vol voor het landskampioenschap te gaan. Op 6 april 2013 was het zo ver. In een bloedstollende kampioenswedstrijd, waarbij zelfs Nigel Short was ingevlogen, wist het team de landstitel veilig te stellen.
En Passant zou uiteindelijk 10 jaar in de meesterklasse blijven. In 2014 en 2016 werd nogmaals het landskampioenschap behaald, waarbij vooral de titelwinst in 2016 (foto boven) niet snel vergeten zal worden. Onder leiding van De Romph wist EP zich daarna elk jaar te handhaven in de meesterklasse. In 2022 legde De Romph zijn taak als teammanager neer, en ook de lokale spelers vonden het spelen op topniveau eigenlijk wel mooi geweest. Reden voor het bestuur om te stoppen met betaalde profs. Dit heeft tot gevolg dat En Passant 1 een niveau lager is gaan spelen, nog steeds met sterke spelers, maar zonder grootmeesters.