En Passant 2 wint in het hol van de leeuw

Zaterdag 25 november moest het tweede zaterdagteam weer aan de bak. Dit keer in een uitwedstrijd tegen het hoog aangeschreven Kasteel Lekstroom 1 uit IJsselstein. Dat team speelde net als ons vorig seizoen een klasse hoger, en wij (toen nog als En Passant 3) verloren toen ruim van ze.

Op zaterdagochtend kregen we een kleine tegenslag. Gia was snotverkouden en meldde zich af. Daardoor werd Jeroen Makkinje opgetrommeld en hij was bereid de reis naar IJsselstein te maken. De heenreis verliep voor iedereen zonder al te grote problemen, en even na enen kon de wedstrijd met twee complete teams aanvangen.

Die begon voortvarend voor de thuisploeg. Frank (bord 2) speelde tegen mijn tegenstander van een jaar geleden. Ik verloor toen kansloos. Die man heeft dik 1900 en speelt heel agressief. Nu is Frank daar ook niet vies van, en binnen de kortste keren stond het bord in vuur en vlam. Echter, de tegenstander was net iets gewiekster, en even later stonden we met 1 – 0 achter. Niet veel later scoorden Mike en Jeroen Makkinje een halfje. Mike (bord 7) had een dame tegen twee torens, maar voor beiden viel er geen eer te behalen. Jeroen Makkinje (bord 8) was heel blij dat hij de eerste vijftien zetten zonder kleerscheuren doorkwam. Sterker nog, hij kreeg een remise-aanbod. Van teamleider Mike mocht hij dat aanvaarden, en dat deed hij maar al te graag. 2 – 1 achter. Op dat moment leek het er niet op dat we een goed resultaat zouden behalen. Maar Mike bleek het toch goed te hebben gezien ….

Ikzelf (bord 5) speelde een of andere Indische partij. Na een uur spelen kon ik in een afruil een pionnetje meesnoepen. Maar Alex (bord 6) was een kwaliteit achter gekomen. Gootmeester Jeroen (bord 4) leek wat moeizaam te staan met een zwak paard op c6. Arie (bord 3) en William (bord 1) stonden gelijk. Maar toen ging iedereen er even goed voor zitten. Als eerste kwam Jeroen in actie. Hij maakte van zijn zwakke paard een sterk paard en scoorde even later zelfs de gelijkmaker! Arie had de hele partij wel een licht overwicht, maar kon dit niet in winst omzetten; remise. Daarna was het de beurt aan mij. Ik had weliswaar een pion meer, maar het was niet zomaar een – twee – drie gewonnen. Ik ging in plaats van nog meer stukken te ruilen op pionnenjacht. Toen kwam ik voor de keus; Twee pionnen winnen en f2 verzwakken (waar de zwarte dame en paard op stonden gericht), of degelijk één pion voorblijven en taai eindspel spelen. Ik rekende de schaakjes op f2 en verder door en oordeelde dat dit niet dodelijk zou zijn. Ik ging er dus voor. Nadat mijn tegenstander op f2 had geslagen, bleek hij toch wel wat meer schaakjes te hebben dan ik dacht. Echter, de schaakjes kostten hem de nodige pionnen en ook zijn paard. Ik kwam in een stelling met 3 pionnen + paard meer (met allebei een dame), en onze beide koningen in hun blootje. Toen mijn tegenstander even geen schaakje had, gaf hij op. 2,5 – 3,5. Een paar zetten terug had ik nog mat in drie gemist, zag ik een paar dagen later.

Op dat moment leek 4 – 4 de meest waarschijnlijke uitslag. William stond de hele wedstrijd al gelijk en Alex een kwal achter. De partij van William raakte niet meer uit zijn evenwicht en tegen vijven werd daar de vrede getekend: 3 – 4. Tot slot Alex. Hij stond nog steeds een kwal achter, maar stond, mede door ongelijke lopers, verdedigend ijzersterk. Zijn tegenstander kon in deze stelling geen winst forceren. Hij zag dit en offerde een kwal terug voor een pion. De stelling die daaruit overbleef was echter potremise. De vrede werd dus getekend en En Passant 2 kan een hele mooie 3,5 – 4,5 overwinning bijschrijven in en tegen een kampioenskandidaat. Dat ruikt naar meer ……

Rick van Beek