En Passant 2 gaat op ingeslagen weg voort, eerste puntje En Passant 1

Zaterdag 16 december vond er weer een dubbele thuiswedstrijd plaats van de zaterdagteams. En Passant 1 mocht het proberen tegen De Wijker Toren 1 uit de omgeving van TATA Steel, en En Passant 2 tegen Moira Domtoren 4 uit Utrecht.

Eerst de verrichtingen van En Passant 2; de wedstrijden in de laagste klasse zijn gewoonlijk als eerste klaar. Het tweede begon met een 1 – 0 voorsprong omdat de tegenstander maar zeven man kon optrommelen. Bord 1 bleef open en Mike werd van playing captain non-playing captain. Na een uurtje begon het er rooskleurig uit te zien op bord 2 (Jan-Matthijs). Zijn tegenstander leek wel in de omklemming te zitten van een python, zo vast stond hij. Niet veel later werd het 2 – 0. De 3 – 0 kwam van mijn persoontje (bord 7) na goed twee uur spelen. In een Scandinaviër won ik vrij gauw de witte f-pion. Maar mijn tegenstander had goede compensatie middels een loperpaar en open lijnen. Hij pleegde kort daarop een loperoffer op h6 en dat zag er dreigend uit. Echter, ik kon de boel dichthouden en via de open g-lijn kon ik een tegenaanval plaatsen. Mijn tegenstander gaf op. Ik denk wat vroeg. Hoewel de stelling gewonnen leek voor mij, was het allerminst eenvoudig, bleek uit onze analyse. Jeroen Gootjes (Bord 4) scoorde kort daarop de 4 – 0. Zijn tegenstander had ergens een flinke bok geschoten.

Op dat moment kreeg Arie (bord 5) een remiseaanbod. Hij stond één pion voor, maar de stelling was niet makkelijk te winnen. Normaal is Arie goed in eindspelen, maar dit keer vond hij het welletjes en scoorde het tweede wedstrijdpunt; 4,5 – 0.5. Over bleven nog drie gelijke tot dubieuze stellingen. Jeroen Makkinje (bord 8) en Frank (bord 6) stonden op het oog redelijk gelijk. William was een pion achtergekomen in een loper-tegen-paard-eindspel (William was de loperpartij). Frank verloor even later; 4,5 – 1,5.

Op dat moment besloot ik een ommetje te maken in de o zo mooie polder van Bunschoten-Spakenburg (nou ja). Ruim een uur later was ik terug in het Denksportcentrum en zag alleen Jeroen Makkinje nog bezig. Gebeurt hem niet vaak; als laatste nog bezig zijn. Echter, zijn stelling was verloren. Beiden hadden in een pionneneindspel evenveel pionnen, maar de Utrechter had de meerderheid op de damevleugel. Dit brak Jeroen op, omdat hij geen fatsoenlijke compensatie had op de koningsvleugel. De eindstand werd hiermee 5,5 – 2,5. Dit omdat William op een of andere manier nog had weten te winnen. Een regelmatige overwinning van het tweede. De volgende ronde, uit tegen koploper Almere 3, moet blijken of En Passant 2 geen last heeft van hoogtevrees.

Daarna kijken bij het eerste. Daar waren nog vijf partijen aan de gang toen het tweede klaar was. Het stond 1,5 – 1,5. Henk (bord 1) speelde remise en breur Richard (bord 2), nog herstellende van een griep, won. Dit werd “gecompenseerd” door een nederlaag van Gerben (bord 4).

Vrij snel daarna won Kees (bord 3). De stellingen op de onderste vier borden waren echter dubieus. Kaaie (bord 8) stond een pion achter in een toreneindspel, Robin (bord 8) had een lastig loper-tegen-paard-eindspel (Robin was de paardpartij). Zijn tegenstander had een vrije b-pion en dat is niet erg fijn voor de paardpartij. Jasper (bord 6) stond zo vast als een huis. Hij kon niet voorkomen dat zijn tegenstander insloeg op f2. Korte tijd later kon Jasper opgeven. Het werd even later nog erger, omdat Laurents (bord 7) eveneens verloor. Ik zag niet hoe. 2.5 – 3,5 dus en nog twee (volgens mijn inzicht) mindere stellingen over.

Maar gelukkig had ik het bij het verkeerde eind. Dick hield zijn stelling met minuspion vrij eenvoudig remise en Robin brak door met zijn f-pion en zijn tegenstander kon die alleen maar afstoppen door zijn loper te geven. Snel daarna kreeg Robin de felicitaties; 4 – 4. Zo gebeurden er twee primeurs; Robin scoorde als teamleider zowel zijn eerste bordpunt als het eerste wedstrijdpunt met zijn team!

Rick van Beek