Een onvervalst vervolg op https://www.schaakclubenpassant.nl/uncategorized/afgang-in-deventer/, wat anders valt er niet van te maken. 0-4 achter in eigen huis, teruggekomen tot 2-4, om vervolgens – tegen beter weten in – risico te nemen en uiteindelijk met 2-6 te verliezen. En het is niet alsof we niet gewaarschuwd waren, want ASC uit Alphen aan den Rijn had in de vorige ronde alreeds het sterke Amersfoort ingemoken.
Uit piëteit met de betrokkenen zullen we niet alle details verklappen, maar de score werd geopend door twee weggegeven dames van EP-zijde. Of misschien wel drie, want naast Richard en Robin raakte ook William er eentje kwijt. Maar die kon nog pretenderen dat het een ‘offer’, of ‘damevangst’ was, dat klinkt toch al wat beter. Kopman Henk zat voor de gelegenheid op bord 3, maar stond desalniettemin eigenlijk de hele middag ruk. “Maar ja, het is Henk, dat zal nog wel goed komen”, dachten we allemaal… niet dus. Nakijken van al deze rampspoed kan nog op live.schaakclubenpassant.nl, tot een volgende ronde het bewijs hopelijk vernietigt. Zet m op met die live-borden, neven!
Gelukkig verkeert Kees de laatste tijd in uitstekende vorm. Al vrij snel had hij de beschikking over een mooi loperpaar, en die ene loper van zijn tegenstander was eigenlijk nog van de verkeerde kant ook. Er volgde een hoop gemanoeuvreer, maar ongeveer hieronder (na 30.g4) was wel duidelijk wie daarin het meeste bereikt had:
Wit (Kees dus) heeft een mooie loper op f5 – mooi genoeg dat zwart er spoedig een kwal voor over had – en uitzicht op de h-lijn. Bemerk ook hoe Lc1 niet alleen pion h6 onder schot houdt (Lg7 is een grote pion zo) maar tegelijkertijd linksonder wat cruciale velden dekt. Deze keer geen eindeloos eindspel voor Kees, met een overtuigende 41e zet kwam het punt in de tas.
Op 4 zat Dick tegen zijn eigen Pirc te spelen. Of nou ja, is het zonder ….b5 een Pirc van Dirk? Hoe het ook zij, hij leek eigenlijk vrij weinig bereikt te hebben, tot hij bij het ingaan van het eindspel een pion mee wist te snaaien. T+P+4p tegen T+P+3p, zou dat genoeg zijn? De vraag bleef onbeantwoord, want een paar zetten later was het opeens T+P+4p tegen T+P+1p en die ene p ging er ook nog af, Dick kreeg een hand en het stond 2-4.
Aan Gerben en bovengetekende toen de schone taak om er nog ‘even’ een matchpunt uit te slepen. We doen de stellingen bij de tijdcontrole op zet 40. Eerst die van Gerben, die al vanaf zet 24 in een dame-eindspel zat. We kunnen in ieder geval stellen dat hij (Zwart) inmiddels actiever stond, maar zou het wat zijn?
En dan die van mij, na een werkelijk gênant inspiratieloze witpartij hadden we voor de tijdcontrole al een paar keer zetten herhaald. Maar ja, remise was geen optie, dus wat nu?
Zoals zo vaak in dit soort eindspelen: wie op winst speelt, verliest uiteindelijk. Gerbens stelling zag er even aardig uit, maar hij drukte te ver door en kreeg uiteindelijk het deksel op de neus; dameruil en wit wint met verre vrijpion. Mijn winstpoging verging het niet veel beter; zwart won na een centrum-opstoot uiteindelijk pion d5, graaide pion a2, en in verloren stelling ging ik uiteindelijk door de vlag. Het gaf het scorebord uiteindelijk een nog iets tragischer aanzien dan nodig was geweest:

Volgende keer beter! Dat is makkelijk gezegd, zou je denken, want dat kan toch niet anders?
Be First to Comment